Adwent

 

Adwent – to szczególny okres w kościelnym roku liturgicznym. Obejmuje cztery kolejne niedziele przed Bożym Narodzeniem. Formowanie wieńca adwentowego nie należy do najstarszych zwyczajów. Pojawił się dopiero w latach trzydziestych XIX wieku w Niemczech. Jego pomysłodawcą był teolog i działacz społeczny, pastor Jan Henryk Wichern (1808-1881), który szczególną troską otaczał wychowanie osieroconych dzieci. Prowadził dla nich w Hamburgu szkołę– przytułek. Zawsze chciał, aby jego podopieczni czuli się tam jak w rodzinie. Szczególnie jednak pragnął, aby w okresie oczekiwania na Boże Narodzenie, kiedy wydłużały się wieczory i skracały dnie, atmosfera była wyjątkowa. Wpadł na pomysł, aby na ten czas zmienić wystrój świetlicy i wprowadzić nastrój bardziej sprzyjający modlitwie. Sporządził szczególny wieniec. Na obrzeżu koła o średnicy dwóch metrów umieścił dwadzieścia cztery małe świeczki. Każda miała być zapalana w kolejny, zwyczajny dzień Adwentu, w czasie spotkań, podczas których prowadzono lekturę Słowa Bożego wraz z refleksją, modlitwą i śpiewem. W miarę upływu lat zwyczaj ten zaczął rozpowszechniać się nie tylko na terenach Niemiec, ale także w Austrii i na Węgrzech oraz w innych krajach. Do Polski dotarł w pierwszej połowie XX wieku. Wieniec adwentowy wykonywany jest z gałązek szlachetnych drzew iglastych, np. jodłowych, czy też świerkowych lub sosnowych, z liści laurowych bądź mahoniowych. Okrągły kształt wieńca adwentowego jest symbolem jedności i nieskończoności. Wiecznie zielone gałązki iglaste to oznaczenie wiecznego życia i nadziei – na świat ma przyjść Mesjasz, który pokona ciemność, zło i śmierć.Pośród zielonych gałązek wieńca umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery niedziele i mijające tygodnie Adwentu, które jednocześnie wskazują na najważniejsze etapy historii zbawienia. Wśród różnych interpretacji ich znaczeń można odnaleźć także następującą:

Pierwsza świeca zapalana w I niedzielę Adwentu – symbolizuje przebaczenie przez Boga Adamowi i Ewie grzechu nieposłuszeństwa.

Druga zapalana w II niedzielę Adwentu – oznacza wiarę patriarchów Narodu Wybranego w dar Ziemi Obiecanej.
Trzecia świeca zapalana w III niedzielę Adwentu – to znak radości króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem.
W czwartą niedzielę Adwentu zapala się ostatnią ze świec – wskazującą na nauczanie proroków zapowiadających przyjście Mesjasza i Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości.Światło czterech świec umieszczonych na wieńcu uświadamia nam stopniowe zbliżanie się do prawdziwej światłości Bożego Narodzenia. Zapalane kolejno świece zwracają uwagę na przemijalność czasu, na zbliżające się spotkanie z Panem w Boże Narodzenie, ale nie tylko, bo w związku z powyższym na konieczność przygotowania się na ten dzień przez pokutę i nawrócenie.Wieniec adwentowy jest ważnym elementem dekoracji ołtarza w kościele w okresie Adwentu, jest obrazem wspólnoty oczekującej w miłości i radości na swojego Pana.

Na podstawie: https://www.sluzebniczki.pl

Nowy ołtarz na cmentarzu parafialnym

Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny to dni, które co roku licznie gromadzą wiernych na cmentarzu. Przychodzimy tu, by okazać pamięć o naszych bliskich zmarłych. Najpiękniejszą formą takiej pamięci jest modlitwa, szczególnie Msza Święta. 

W tym roku po raz pierwszy mogliśmy zgromadzić się na cmentarzu parafialnym wokół nowego ołtarza polowego. Bardzo ważnym elementem, nie tylko estetycznym ale i symbolicznym jest umieszczona przy ołtarzu pieta –  figura Matki Bożej, trzymającej na kolanach martwe ciało swego Syna.  Wymownie oddaje ona uczucia, których często doświadczamy pochylając się nad grobami bliskich osób.


ROCZNICA NADANIA IMIENIA SZKOLE PODSTAWOWEJ

30 września społeczność Szkoły Podstawowej nr 15 zgromadziła się w kościele parafialnym, aby dziękować Panu Bogu za dziesięć lat, które minęły od nadania imienia Świętego Patrona – Franciszka z Asyżu. Uczniowie szkoły prosili o dalsze łaski potrzebne do wzrostu w szkole wartości, którymi żył wieki Święty.

Rozpoczęcie roku szkolno – katechetycznego 2022/23

Przyjmując błogosławieństwo na cały rok szkolny, powierzamy się Bogu, ufni że nasze życie przyniesie  obfite owoce.

 


Zakończenie roku szkolno – katechetycznego 2021/2022

“Panie, przynoszę Ci owoc całorocznej pracy. Jestem znów o rok starsza. Jestem w następnej klasie.  Pozwoliłeś mi poznać tyle Twoich tajemnic. Pozwoliłeś mi stawać się mądrzejszą i lepszą. Dałeś mi tylu dobrych ludzi, którzy mi w tym pomogli.

Dziękuję Ci za moich rodziców,

Za ich trud,

Za ich chleb,

Za ubranie,

Za ich oczekiwanie każdego dnia i pomoc w nauce.

Dziękuję Ci za moich dobrych nauczycieli,

Za panią która sprząta w szkole,

Za każdy dzwonek,

Za każdą lekcję i za każdą przerwę.

Dziękuję Ci za tych wszystkich, którzy mówili mi o Tobie i uczyli mnie być lepszą. Panie błogosław nam na czas wakacji, abyśmy wzrastali w latach,      w mądrości i coraz więcej podobali się Tobie i ludziom.”

24 czerwca zakończyliśmy kolejny rok szkolno – katechetyczny. Nie ma piękniejszego sposobu na podziękowanie Panu Bogu, niż Eucharystia. Zgromadzeni na niej tego dnia uczniowie, rodzice, nauczyciele i wychowawcy dziękowali Stwórcy za dobro, którego wszyscy przez te miesiące nauki doświadczyli.